De stadslogistiek verandert snel. We kennen al milieuzones, daar komen nog zero-emissie zones bij en er zijn steden die al spreken van een autoluw centrum. Hoe kom je met al die nieuwe regels het beste het stadscentrum in? Bestelauto ging aan de slag en reed de last mile.
Dockr Urban Arrow L
Een primeur in Bestelauto: de allereerste cargobike in een multitest! Het is de Urban Arrow L, die we mogen lenen van Dockr Mobility, de mobiliteitsservice van Pon die inzet op stadslogistiek. Een cargobike, dat is even wennen! Voor het eerst in een testvoertuig moeten we zelf trappen en hebben we geen dak boven het hoofd! De Urban Arrow is geliefd en veelgebruikt, zowel door particulieren als bedrijven. We zien er veel pakketbezorgers mee rijden. De aandrijving bestaat uit een Bosch Cargo Line middenmotor, een Enviolo automatische versnelling en een Gates bandaandrijving. Als we op het zadel zitten zien we recht voor ons, net onder het stuur, de batterij zitten. Ook van Bosch en 500 Wh groot. De accu is goed voor 40 km ondersteuning. En er is plek voor nog zo’n zelfde accu. De accu is afneembaar en daarom binnen op te laden. Rijden met de Urban Arrow L is avontuurlijk. De frisse lucht en inspanning is aangenaam. De ondersteuning is in te stellen en op standje Turbo weet je zeker dat je op tijd op de plek van bestemming bent. De Urban Arrow L is 274 cm lang en heeft een klein voorwiel. De fiets zelf weegt 65 kg. Het gewicht van de cargo-opbouw zit voor de bestuurder en dat betekent dat sturen en manoeuvreren even wennen is. In het begin houden we de handen graag aan het stuur bij bochten. De draaicirkel is met 5,2 m best groot, even snel keren in een smalle straat zit er niet in. De Urban Arrow L is 75 cm breed. Breder dan een gewone fiets, maar smal genoeg om lekker overal doorheen te rijden. De staal met kunststof opbouw heeft een inhoud van 400 liter en er verdwenen 20 Eisma tijdschriftdozen in. Je moet, als je wat van de bodem moet tillen, wel diep naar binnen buigen. Da’s misschien niet zo goed voor je rug als je het veel moet doen. De Urban Arrow L mag maximaal 250 kg wegen, met bestuurder en lading mag er dan maximaal 185 kg mee. Dat zijn véél pakketjes. Als de klep dicht zit past in de gleuf precies je smartphone, vonden wij uit. Handig als je navigatie nodig hebt! Eén nadeel van een cargobike: als het regent wordt je nat.
Opel Rocks-e Kargo
Stellantis denkt aan de toekomst van mobiliteit en heeft met haar merken een kleine stadsauto op de markt gebracht. Bij Citroën heet die de Ami (nostalgie!) en Fiat noemt hem Topolino (nog meer nostalgie!). Opel heeft de compacte stadsauto Rocks-e genoemd. Er is naast een personenversie ook een bestelautoversie, de Kargo. De Rocks-e Kargo is met 241 cm lengte korter dan de bakfiets in deze test! De Opel heeft een zwart/grijze kunststof carrosserie waar je snel vlekken op ziet. Hij heeft twee deuren, die scharnieren aan de achterkant. De deur heeft geen hendel aan de binnenkant, wel een gele lus. De Rocks-e Kargo zit in het interieur vol met gele accenten, zoals de bakjes voor bij het raam, die horen bij de Tekno-uitvoering die wij rijden. Hoe compact deze auto ook is, hij is ruim van binnen en vanwege de vorm van het voertuig is vrijwel alle ruimte praktisch bruikbaar. Naast de bestuurdersstoel is in de Kargo-versie een kleine laadruimte. Die is modulair in te delen, met een documenten-aflegplek bovenop. De laadruimte is met 0,38 m3 niet heel groot en wij konden er maar 8 tijdschriftdozen in kwijt. Daarmee is de Kargo echt geschikt voor kleintransport, bezorging van pakketten of pizza’s bijvoorbeeld. Het laadvermogen is overigens wel 140 kg. Rijden met de Rocks-e Kargo is leuk. Hij legt de 6 kW (piekvermogen 9 kW) snel op de weg, ook al mag hij maar 45 km/h. Dat betekent dat de auto met een B-rijbewijs te rijden is. De draaicirkel bedraagt 7,2 meter, maar wij konden met de Kargo bijna om onze as draaien. Lekker wendbaar autootje dit! Je zit als bestuurder vrij ver naar achteren en daarom is het maar goed dat de Rocks-e Kargo een panoramadak heeft. Zo zie je tenminste de verkeerslichten! De zijspiegels zijn heel klein, een achteruitkijkspiegel is optioneel. Goed om je heen kijken is bij dit voertuig goed mogelijk. Kijk je over je schouder, dan kijk je al bijna op de achterbumper. Wij reden deels in warm en nat weer. Bij warm weer moeten de klapraampjes open voor ventilatie, anders wordt het snel heet in het plastic interieur. Bij nat weer vonden we de ontwaseming van de voorruit onvoldoende werken.
Carver Cargo S+
Carver is een Nederlands bedrijf met een uniek product: de Carver, ook te verkrijgen in Cargo-uitvoering. We reden voor Bestelauto al eens eerder met een Carver en hadden toen die bijzondere rij-ervaring. De Carver heeft Dynamic Vehicle Control (DVC). Dat betekent dat in bochten de twee achterwielen stabiel op de grond blijven, maar de carrosserie met inzittenden helt naar links dan wel rechts. Een combinatie van auto en motor dus, echt leuk om te rijden. De Carver Cargo Base testen we al eens. Dat model mocht 45 km/h, de Cargo S+ in deze test mag 80 km/h. Dat geeft de gebruiker wat meer ruimte op de weg dan voornamelijk het fietspad, al is in de stad die 80 km/h lang niet altijd nodig. De Carver is lekker vlot. Hij heeft twee elektromotoren van elk 3 kW. Opladen kan via het normale stopcontact, of optioneel via een AC-lader. Je hebt met de Carver flink wat bekijks. Maak daar gebruik van, want de Carver is goed te wrappen in je bedrijfskleuren. Kan er in de gewone Carver een passagier mee, in de Cargo is die zitplaats opgeofferd voor laadruimte. Die is bijna vierkant en goed bruikbaar: wij konden er twintig Eisma-dozen in kwijt. Het laadvermogen bedraagt 170 kg, maar daar moet nog wel het gewicht van de bestuurder af. Die heeft, hoe zwaar hij ook is, het goed naar de zin in de Carver. Hij kan zowel links al rechts de ‘cabine’ in. De stoel is van kunstleer en over de lengte goed verstelbaar. Achter de stoel is nog een kleine opbergruimte. Voor zich ziet hij een sportief stuur en een klein display met wat info over het voertuig. De bestuurder heeft rondom zich veel glas en heeft daarom veel zicht. Ook bij de Carver is het behelpen met de zijspiegels en doe je graag de (schuif)raampjes open voor frisse lucht. De ontwaseming is bij de Carver goed in orde. Fijn is ook de standaard telefoonhouder. Smartphone erin en rijden maar door dat stadscentrum! Daar is de Carver helemaal op zijn plek, al is de S+ met 106 cm zeven centimeter breder dan de Base die wij eerder reden. Dat kan het verschil zijn tussen net wel door twee paaltjes heen kunnen, of niet.
Goupil G4 M Box Van
Het merk Goupil heeft in Nederland niet zo’n grote bekendheid. Als we tijdens de testweek vertelden dat we een Goupil in het test-sextet hadden, reageerde men niet. Als we zeiden dat het ‘dat karretje van Picnic’ was, was er meteen herkenning. En de vooroordelen ook. Om u gerust te stellen: nee, we zijn tijdens onze testweek niet één keer gekanteld. De Goupil G4 mag dan wel het meest bekend zijn als supermarktbezorger, hij is met vele verschillende opbouwen leverbaar. Op ons testexemplaar zat een mooie ‘Box Van’ met rondom rolluiken. De Goupil G4 valt in onze test precies tussen de LEV’s en de echte bestelauto’s. Hij doet qua karakter echt denken aan een mini-vrachtauto. De instap, met de deuren die aan de achterkant scharnieren, is eigenzinnig. De zitpositie is ook apart. Het stuur ligt vrij plat, wat een echte truckervaring geeft. De stoelen van bestuurder en eventuele passagier zitten recht boven de voorwielen. Verkeersdrempels, kuilen en andere oneffenheden in de weg voel je daarom goed. De cabine zelf is ook best spartaans. De stoelen geven niet veel ondersteuning; wij benijden de Picnic-bezorgers niet. De aandrijflijn van de Goupil is dik in orde. Hij heeft 16,3 kW vermogen, een LFP-accu van 14 kWh en daarmee een actieradius van 135 km. Daar kun je ver mee komen in stad en wijde omgeving. Maar zoals gezegd, het weggedrag van de Goupil vinden we niet top. We lieten ook onervaren bestelautorijders een rondje rijden met de Goupil en één omschrijving van het weggedrag luidde ‘bij lage snelheid nogal hobbelig’. Echt onder de indruk zijn we van de capaciteiten als het gaat om vervoer van de Goupil. Hij weegt zelf 995 kg, maar mag 1105 kg gewicht laden. Het laadvolume is prima: 120 Eisma-dozen. Daar komt nog bij dat hij 1400 kg aan de trekhaak mag hangen, meer dan de bestelauto’s in deze test! Daarmee kwalificeert hij zich als echte bedrijfsauto, die het niet moet hebben van een leuk schattig uiterlijk of veel comfort, maar wel van functionaliteit. Voor die functionaliteit moet je overigens wel fors betalen. Voor minder geld koop je de Mercedes-Benz eCitan uit deze test.
Mercedes-Benz eCitan L1 Pro
Eindelijk is-ie er dan: de Mercedes-Benz eCitan, de elektrische broer van de Citan met dieselmotor die we in het vorige nummer van Bestelauto al testten. Het duurde lang voordat de elektrische versie op de markt kwam en inmiddels hebben we al uitgebreid kennis kunnen maken met de Renault Kangoo E-Tech Electric en de Nissan Townstar EV, die dezelfde basis hebben als de eCitan. In deze test is de eCitan de eerste ‘traditionele’ bestelauto die we op deze pagina’s tegenkomen. Maar traditioneel betekent zeker niet ouderwets. De Citan en de eCitan zijn in ‘Coronatijd’ ontworpen en dus brandnieuw. En dat kun je merken. De auto ziet er eigentijds uit, met mooie LED-koplampen en fraaie 16 inch lichtmetalen wielen. Het interieur ademt comfort en gebruiksgemak en heeft het dashboard van de B-klasse. We houden van het stuur met de slimme swipe-knopjes. Achter het stuur zien we wel een instrumentendisplay dat niet geheel digitaal is. We weten van de Nissan hoe mooi het is als dat wel zo is. Over mooie knoppen gesproken: in het midden van het dashboard zien we draaiknoppen met LED-displays. Prominent aanwezig: de pook om de automaat te bedienen. Zo’n pook is eigenlijk onnodig groot als je weet dat de transmissie ook kan met druk- of draaiknoppen, of zelfs een stengel aan het stuur. Het inschakelen van regeneratie (één stand) gaat ook met de pook. De stoelen zijn van een hoog comfort, maar hebben ook een dikke leuning. In ons geval (met gemiddelde lengte) betekende dat toch al snel tegen het tussenschot aan zitten. De stoelverwarming ga je waarderen in de winter. De Mercedes-Benz is Duits solide en zeer comfortabel, mede dankzij de uitgekiende geluidsisolatie. De aandrijflijn van de eCitan kennen we al langer van zijn broertjes. Die is met 90 kW vermogen en 51 kWh accu-inhoud goed in orde. De actieradius is met 285 km serieus hoog, veel hoger dan de LEV’s. Opladen met de snellader kost niet meer dan een dik half uur. De laadruimte van de eCitan is maar nipt groter dan die van de Goupil. Er gaan 105 dozen op een pallet in en 132 los. Het laadvermogen bedraagt 534 kg. Positief: er mag 1350 kg getrokken worden. Dat de e-besteller niks meer aan de trekhaak mag hebben is niet langer waar.
Ford E-Transit L2H2 350 Van
De Ford E-Transit konden we als redactie Bestelauto eigenlijk al een paar keer rijden en we kennen hem daarom inmiddels als een betrouwbare en goed geslaagde elektrische bestelauto. Er is Ford zo veel aan gelegen om hun gebruikers professioneel te laten weken met hun auto’s, dat zelfs submerk Ford Pro is opgericht. De E-Transit in deze test is natuurlijk een mastodont, vergeleken met de Urban Arrow of de Opel. Ga je er de last mile mee rijden, dan moet je met ruim 5,50 meter auto de stad in. De E-Transit ziet er net zo uit als zijn dieselaangedreven familie. Onderscheidend zijn de blauwe accenten in de grille, waar ook de laadaansluiting zit. Ons testmodel was voorzien van maar liefst twee zijschuifdeuren. Is een extra, maar wel handig bij laden en lossen in de stad. De lengte van de Ford zorgt ook voor een grote draaicirkel van 14,3 meter. De E-Transit is heerlijk comfortabel, met een fijn interieur, goede opbergruimtes en slimme technologie. Zo heeft de Ford bijvoorbeeld adaptieve cruisecontrol en een 12 inch groot scherm op het dashboard, met tal van assistentiesystemen. Superfijn is de 360 graden camerafunctie. Geofencing voor in de stad zien we ook. Tevens in het dashboard: een draaiknop voor de transmissie, inclusief knop voor regeneratie van energie. Fords staan bekend om hun fijne weggedrag en ook dat is bij deze E-Transit goed voor elkaar, ondanks de 2,5 ton eigen gewicht. Het laadvermogen bedraagt dik 1000 kg, er mag 750 kg aan een trekhaak. Stop je de laadruimte vol met Eisma-dozen, dan kunnen er 396 los mee. Op een pallet is misschien verstandiger: dat worden dan 4 europallets met in totaal 180 dozen. De laadruimte van onze testauto was niet betimmerd of voorzien van een houten laadvloer. Dat is goedkoop, maar bekleden is toch beter: nu zagen we diverse kabels los liggen. Bij een beetje ruw laden en lossen gaat er dan snel wat stuk. Helemaal top van Ford: Pro Power Onboard, stekkeraansluitingen waarmee je je elektrische tools kan opladen. Dat komt dan van het 68 kWh grote accupakket, dat is gekoppeld aan de 135 kW sterke elektromotor. Ja, het klopt: in deze test is alles groot aan deze auto.
Opzet & Conclusies
De logistiek van de stad verandert in hoge mate. Deels door nieuwe regels, zoals de aanstaande zero-emissiezones, maar ook omdat iedereen beseft dat het niet langer kan: met uitlaatgassen door het stadscentrum tuffen, hoe schoon dieselmotoren tegenwoordig ook mogen zijn. Tegelijk veranderen de mobiliteitsmogelijkheden en komen er tal van leuke en slimme nieuwe voertuigen op de markt, die een alternatief bieden voor de bestelauto. De last mile leeft, en we vonden als redactie dat we daar wat mee moesten doen.
De zes voertuigen in deze test zijn natuurlijk maar een deel van het aanbod aan elektrische bedrijfsvoertuigen voor in de stad, maar het is wel een aardige afspiegeling. De cargobike hoort daar zeker bij, en het betekent ook letterlijk een nieuw hoofdstuk in het magazine Bestelauto. Met onze testvoertuigen: de Urban Arrow L van Dockr Mobility, de Opel Rocks-e Kargo, de Carver Cargo S+, de Goupil G4M Box Van, de Mercedes-Benz eCitan en de Ford E-Transit kun je allemaal prima emissievrij de stad in, maar hoe gaat dat en hoe bevalt dat? Daarom bedachten we de Bestelauto Last Mile Challenge, een gewichtige titel voor een in principe eenvoudige opdracht: rijd van het Eisma-kantoor in Doetinchem naar het stadscentrum van Doetinchem. Doe dat zo kort, zo slim, zo snel mogelijk, we ontmoeten elkaar bij de Catharinakerk op het Simonsplein. Totale afstand: ongeveer 3 km. De start vond plaats in regenachtige weersomstandigheden. Hulde voor de Eisma-collega die aanbood op de cargobike naar de stad te fietsen! Een goed regenpak is dan een waardevolle accessoire!
De Urban Arrow is in de stad natuurlijk het meest wendbaar, kan over het fietspad en tussen beperkende paaltjes door. Maar de snelheid is met 25 km/h niet zo hoog. Hij mag wel overal parkeren. De cargobike had 9 minuten nodig om in de stad te komen. De Carver was het snelst: met vijf minuten is hij in de stad. Ook hij is smal en wendbaar, en met max. 80 km/h snel. Hij moet officieel op een parkeerplaats staan. De Opel is dan weliswaar ietsje langzamer (hij kan maximaal 45 km/h en deed er 12 minuten over), hij mag als brommobiel bijna overal komen en overal parkeren. De Mercedes en Ford zijn fors groter en moesten flink omrijden om het centrum binnen te komen. De Mercedes had de stoplichten mee, de Ford had ze tegen, wat verklaart waarom de Ford met twaalf minuten drie minuten meer nodig had voor de Challenge dan de eCitan. De Goupil verrast in de stad met zijn extreem kleine draaicirkel. De bestuurder kende de stad echter niet zo goed en moest goed zoeken naar een geschikte ingang voor het betreden van het Simonsplein. Met 17 minuten doet de Goupil er het langst over.
Deze Challenge is natuurlijk geen echte wedstrijd. Het is een indicatie over hoe de last mile er uit kan zien. Het is stof tot nadenken: kunt u met uw bedrijf in plaats van een (grote) bestelauto ook toe met een LEV, of misschien wel met een cargobike? Of is het slim een licht elektrisch voertuig naast uw gewone vloot neer te zetten? Het hangt er maar net van af wat uw mobiliteitsbehoeften zijn. Zeker is wel dat klimaatverandering en nieuwe regelgeving u als ondernemer noodzaken na te denken over uw mobiliteit. En of u in de toekomst de stad in rijdt met een bakfiets of een grote elektrische bestelauto, dat is aan u.
Tekst: Arjan Velthoven
Foto’s: Jan Lieftink
Locatie: Amphion, Doetinchem
