De Euro 6 hausse in de bestelautomarkt komt langzaamaan tot een eind. Alle fabrikanten hebben nu forse productvernieuwingen doorgevoerd. De laatste die dat deed in het segment van de grootste bestellers was Volkswagen, de nieuwe Crafter staat nog maar net bij de dealer. Hij werd al wel International Van of the Year 2017. Maar hoe ‘international’ is die titel eigenlijk? En hoe houdt de nieuwe Crafter zich ten opzichte van de concurrentie? We vinden het uit in deze multitest!
De Volkswagen Crafter hebben we in het vorige nummer van Bestelauto al onthuld als International Van of the Year. Een belangrijke prijs voor het zo geplaagde merk, en dat nog wel voor de tweede keer, want ook de International Van of the Year 2016 was een VW: de Transporter. Je kunt van Volkswagen zeggen wat je wil, maar ze werken bijzonder hard aan eerherstel, en als je dan met zo’n prijs in je handen staat, dan doet dat je wat. Of zou het toeval zijn dat de stem van VW’s hoogste bestelautobaas dr. Eckhard Scholz afgelopen jaar wéér brak tijdens zijn bedankspeech?
Hoe het ook zij, de Crafter is de nieuweling in het segment en ook in deze test. We plaatsen zijn directe concurrenten naast hem voor een vergelijking. Het zijn de Citroën Jumper, de Ford Transit, de Mercedes-Benz Sprinter en de Renault Master. Natuurlijk is er nog meer aanbod in dit segment, maar dat lijkt veel op andere auto’s in deze test. De Citroën heeft een tweelingbroer in de Peugeot Boxer, en ook de Fiat Ducato is familie. De Renault Master is ook verkrijgbaar als Opel Movano en Nissan NV400, dus die laten we ook even buiten beschouwing. Blijft over de Iveco Daily. Prima auto, maar met zijn ladderchassis en achterwielaandrijving liet Iveco deelname aan deze test even aan zich voorbijgaan. Opvallend is dat er geen non-Europese merken in dit segment meedoen. Hyundai vertikt het nog altijd om de sterke H350 in Nederland te gaan voeren. Het meest voor de hand liggende alternatief zou weleens Toyota kunnen zijn, dat een mooie entree heeft gemaakt met de ProAce bij de eentonners. Van dergelijke plannen is ons echter niets bekend. Het zorgt er echter wel voor dat deze test en dit segment louter Europese spelers telt en het hier dus eigenlijk gaat om een Europees Kampioenschap.
Het uitgangspunt van deze test is zoals gezegd de nieuwe Volkswagen Crafter. Die auto kwam naar onze redactie in de carrosseriemaat L3H2. VW heeft wat gegoocheld met haar aanduidingen, want de L3 is eigenlijk L2. Daarom hebben we bij de andere importeurs ook allemaal L2H2 besteld, maar dat levert niet meteen een coherente set auto’s op. Er is nogal wat verschil in lengte en wielbasis, dus staar u niet blind op die laadlengte of dat volume. Ook de motorvermogens verschillen onderling nogal. Een prettige ontwikkeling, zeker voor binnenstedelijk vervoer, is dat vrijwel alle hier geteste auto’s aan de Euro 6 emissie-eis voldoen en dus schoner zijn dan ooit. Alleen de Mercedes-Benz Sprinter die we rijden is nog Euro 5, maar hij is dan ook wat ouder dan de andere auto’s.
Citroën Jumper 33 L2H2 BlueHDi 130
Citroën heeft afgelopen jaar veel aandacht gegenereerd door de nieuwe Jumpy. Daardoor is het feit dat de Jumper nieuwe Euro 6 motoren heeft gekregen bijna onopgemerkt gebleven. Onterecht, want uit deze test blijkt dat de BlueHDi motor een pittige en ook zuinige krachtbron is. Met 163 gr/km CO2 is het ook de schoonste van ons testquintet. De modelversie van de Jumper dateert alweer uit 2014, het chassis en het basis carrosserie-ontwerp alweer uit 2006. Het zorgt ervoor dat de Jumper er echt bekend uitziet en weinig verrassingen meer kent. Nieuw is wel bijvoorbeeld de handige achteruitrijcamera, goed voor een joekel van een unit achterop de auto. In het interieur valt het prima TomTom navigatiesysteem op, het vele goedkoop ogende plastic en de vele bergruimte. Dat deze auto qua ontwerp niet het nieuwst is wordt duidelijk door het two-tone display in het infodisplay. De zitting van de bijrijdersbank is neerklapbaar en herbergt twee bekerhouders en een papierclip. De zit achter het stuur is goed, maar de verstelling van de stoel is onhandig, zeker in vergelijking met de andere testauto’s. Curieus is de plek van de handrem. Die zit aan de linkerzijde van de bestuurdersstoel in verband met ombouwmogelijkheden tot camper. De laadruimte is net zo breed als hoog, wat een aangenaam laadvolume oplevert. Ondanks zijn 3,3 ton totaalgewicht mag er door het lage eigengewicht toch 1300 kg lading mee. Handig in de laadruimte is de kleine aflegplek boven de cabine, die bij de meeste andere auto’s afgedicht is. De BlueHDi motor deed het prima in onze verbruikstest, maar hij heeft met 130 pk dan ook het minste vermogen in deze test. De Jumper doet het goed waar het rijden betreft, maar hij heeft niet de verzameling veiligheids- en assistentiesystemen die andere auto’s wel hebben. Bij harde zijwind greep er geen systeem in, maar begon de carrosserie al wat te kraken. Best gek voor een auto met slechts 8.000 km op de teller. De Jumper heeft een lage aanschafprijs.
Ford Transit Van 310 L2H2 Trend
Ford vernieuwde enkele jaren geleden haar volledige bestelautogamma en scoorde daar liefst twee International Van of the Year awards mee. De grootste auto van Ford, de Transit Van, won geen award en achteraf is dat best vreemd. De Transit is een auto die helemaal van deze tijd is, met een eigenzinnig design, prima ergonomie en economie en een moderne aandrijflijn. De Transit is mede ontworpen voor de Amerikaanse markt en dat is te zien aan de grote grille. Hij ziet er in ieder geval modern uit, en hij oogt ook goed in het Magnetic grey van onze testauto. De Transit is gespecificeerd als L2H2 (dus een verlengde versie met een verhoogd dak), net als de overige testauto’s, maar hij heeft net als de Citroën een wat kortere wielbasis en is ook niet zo lang als de rest. Dat zie je bij de Transit duidelijk terug in zijn laadvolume. De Transit is ook het lichtst, met een totaalgewicht van 3140 kg. Daardoor blijft ook het laadvermogen wat achter bij de rest. Er is echter nog veel meer keuze bij de Transit, dus let goed op wat u bestelt. Ook achterwielaandrijving is een keuze bij de Transit. Ons testmodel was voorwielaangedreven, en wel door de nieuwe 2.0 liter EcoBlue Euro 6 diesel. Die is met 170 pk krachtig en hij krijgt met 405 Nm koppel het ook nog eens snel beschikbaar. De Transit heeft uitstekende rij-eigenschappen. De mechanica wordt ondersteund door slimme technische snufjes als Curvature Control, Roll Stability Control en Side Wind Stabilisation. Load Adaptive Control en Acceleration Control zijn optioneel. De cabine is bij Ford altijd goed voor elkaar, en dat is bij deze Transit niet anders. Ergonomisch zeer doordacht, met een prima verstelbaar stuur en stoelen, maar ook een plekje voor de smartphone. Ook is er voldoende opbergruimte en zijn de grote beker- en flessenhouders gebleven. Een optie die erg handig is is de QuickClean voorruitverwarming. De Transit kwam naar de redactie als luxe Trend uitvoering, met handige zaken als cruise control en parkeersensoren standaard.
Mercedes-Benz Sprinter 316 CDI KA 366.165
De Mercedes-Benz Sprinter is nog altijd een veelgespotte bestelauto op de Nederlandse wegen. Hij is in zijn huidige geupdate vorm alweer enkele jaren op de markt. Het is een publiek geheim dat een nieuwe Sprinter onderweg is en waarschijnlijk nog voor het einde van het decennium op de markt is. Maar dat heeft niets te maken met ons testmodel, een demo die we kregen aangeleverd via dealer Wensink. De Sprinter ziet er robuust uit, met zijn grille die lijkt op alle andere bestelauto’s en trucks van dit merk. Hij rijdt ook zoals hij eruit ziet, stevig en een beetje rauwdauwerig. De aandrijflijn en het onderstel van de Sprinter missen de verfijning die we bij nieuwere concurrenten wel vinden. Goed om op te merken is dat deze Sprinter als enige werd geleverd met een automaat. Dat is de 7G-Tronic, die standaard op alle Sprinters zit. Ook hier merken we dat de jaren gaan tellen. Een fijnere schakelkarakteristiek is mogelijk, en dat merkten we ook aan de pomp met deze Sprinter. Het interieur deelt deze Sprinter met het vorige model Crafter. Het voldoet, maar als je dan ziet welke stap vooruit de VW hierin heeft gemaakt, dan wil je dat de Sprinter ook zoiets krijgt. De Sprinter heeft als enige geen bijrijdersbank, maar een bijrijdersstoel. Hij heeft ook heel veel hoofdruimte, de cabine heeft aan de bovenzijde geen plafonnetje, zoals sommige andere auto’s in ons testquintet. De Sprinter komt wat forser over veel van de andere auto’s en dat klopt ook als je naar zijn dimensies kijkt. Dat betaalt zich terug in laadvolume en laadlengte. De Sprinter mocht als enige 3500 kg trekken. De 2,3 dieselmotor trekt goed en is lekker snel, maar aan de brandstofpomp ben je ook wat meer diesel kwijt. Wellicht wordt dat beter bij de Euro 6 motor, want die had dit testmodel niet. Daarom zochten we ook vergeefs naar een AdBlue-vulpunt, want ook dat ontbreekt. De Sprinter is een gedegen werkpaard, maar de jaren gaan tellen.
Renault Master T35 L2H2 FWD dCi 130
De Renault Master is niet de eerste auto die opvalt in ons rijtje testauto’s. Hij heeft geen superopvallend uiterlijk, is niet groot, maar ook niet te klein en in zijn witte lak is hij misschien wel het meest van ons testquintet de karakteristieke bestelauto: wat de Britten ‘the white van’ noemen. Ga je wat beter kijken, dan blijkt de Renault toch wel heel wat slimmigheden in zich te hebben die hem onderscheiden van de rest. De grille van de Renault ziet er goed uit. Opvallend is dat aan beide zijden van de Master een tankklepje zit. Links een voor diesel, rechts een voor AdBlue. Dat is om misverstanden met tanken te voorkomen zegt Renault. Leuk bedacht, maar dat betekent bij Adblue tanken dat ik de auto net anders moet parkeren dan voor diesel. In de praktijk niet slim dus. Er hoeft overigens maar om de 22.000 km AdBlue te worden getankt. De Master heeft in de cabine veel opbergvakken. Wie de leuning van de bijrijdersbank neerklapt, vindt een handig mini-kantoor, inclusief draaibaar laptop-platform! De bediening van cruise-control en audio is te doen met de handen aan het stuur. In de laadruimte vinden we ook zoiets slims: LED-strips. Kost vrijwel niks, maar levert veel licht op bij ’s ochtends vroeg laden of lossen. Die laadruimte onderscheidt zich niet door een hoog volume, maar wel door het hoogste laadvermogen van onze testauto’s. Dat komt mede door het lage eigengewicht en het totaalgewicht van 3.5 ton. Ook handig is de 270 graden te openen achterdeuren. Echt snel is de Master ondanks 130 pk niet, en in onze test komt hij ook niet als zuinigste tevoorschijn. Wie een wat fijnere motor wil, kan bij Renault ook kiezen voor de TwinTurbo krachtbron van 145 pk. Dat kost natuurlijk wel wat meer en dan schaaf je weer wat aan een ander voordeel van de Master: zijn aanschafprijs. Die is best netjes in vergelijking met de anderen in deze test.
Volkswagen Crafter 2.0 TDI 35 L3H2 Highline
Volkswagen beleeft nog altijd roerige tijden als het gaat om het publieke imago. Over verkoopcijfers, zeker van bestelauto’s, heeft VW weinig te klagen en men werkt ook gewoon keihard door. Dat is af te zien aan deze Crafter, wat nu een geheel zelfstandig model is en niet langer een coöperatie met Mercedes-Benz. De Crafter is volledig nieuw ontworpen, maar hij is nog wel herkenbaar. Zeker aan de voorzijde, waar de horizontale lijnen duidelijk refereren aan de Caddy, de Transporter, ja zelfs aan de Passat. Opvallend is de aan de achterzijde licht taps toelopende carrosserie. De Crafter is de langste bestelauto in deze test. Hij is oorspronkelijk L2H1 geconfigureerd, maar vanwege een optionele dakverhoging is hij opgewaardeerd naar L3H2, terwijl er aan de wielbasis niets veranderd is. Waar dat L3 vandaan komt is ons dan ook niet duidelijk. Duidelijk is wel dat de Crafter beschikt over de langste laadlengte en (met miniem verschil) het hoogste laadvolume. Het laadvermogen is dankzij het totaalgwicht van 3,5 ton ook in orde, ondanks een hoog eigen gewicht. De cabine van de Crafter is modern, met veel slimme opbergruimtes boven op het dashboard. Nieuw en handig is de rand aan de voorzijde van het dashboard, waar je kleine zaken even kwijt kan. De goed zittende ISRI stoel heeft een gewichtsindeling en een in hoogte en breedte verstelbare lendesteun. De zitpositie is uitstekend in te stellen. Onderscheidend is de Crafter op alle technologische systemen. Adaptive Cruise Control is weliswaar optioneel, VW is wel de eerste die dit levert op een bestelauto. Samen met Lane Assist ontstaat al bijna een vorm van autonoom rijden. Ook bijzonder: Park Assist met side protection. Voor al deze mooie zaken moet, zoals wel vaker bij VW, fors worden bijbetaald. De 2.0 TDI diesel is prettig, maar liet geen fantastisch brandstofverbruik zien.
Conclusie
De Bestelauto multitest strekt zich altijd uit over een periode van een week. Dat is een drukke week, met veel kijken, meten, rijden, nadenken en uiteindelijk weet je dan wel hoe de kaarten geschud zijn. Mooi om te zien is dat de bestelautomarkt altijd in beweging is. Euro 6 heeft ervoor gezorgd dat de autofabrikanten terug naar de tekentafel moesten en met nieuwe oplossingen kwamen, en soms ook met nieuwe auto’s. Het is goed om te zien dat er nog fabrikanten zijn die durven investeren in een eigen model. Voorbeelden in deze test zijn Ford en nu ook Volkswagen. De Mercedes-Benz Sprinter in deze vorm is samen ontwikkeld met VW (voor het vorige model Crafter, de Citroën is er ook als Peugeot en Fiat. De Renault Master kun je ook krijgen als Opel Movano en Nissan NV400. Soms zijn de verschillen echt niet meer dan de merkbadges op de auto, en dat maakt het soms wel een beetje saai. Leve de onderscheidende bestelauto!
Bij een multitest vragen we aan de importeurs altijd zo veel mogelijk gelijke auto’s. Dit keer wilden we auto’s met L2H2, dus verlengd en met een middelhoog dak. Dat lukte goed, al kwam de VW in een L3H2 configuratie. Ondanks de gelijke configuratie schelen de wielbases onderling wel 38 cm. De Ford heeft er een van 330 cm, de Renault Master een van 368 cm. De Volkswagen meet in totaal 599 cm lengte, de Citroën is maar 541 cm lang. De laadlengtes en laadvolumes verschillen onderling fiks. De laadvermogens trouwens ook, maar dat is met een extra optie soms te verhelpen. Vergeet ook niet dat behalve de Citroën al deze testauto’s ook met achterwielaandrijving leverbaar zijn. De Mercedes-Benz Sprinter heeft zelfs enkel achterwielaandrijving.
De hedendaagse bestelauto zit vol met technische snufjes. Behalve ESP is er tegenwoordig Load Adaptive Control, Acceleration Control (Ford), Lane Assist (Ford en VW) en de Volkswagen heeft nu als eerste bestelauto Park Control en ook Adaptive Cruise Control. Zaken waar soms fors voor moet worden bijbetaald, maar die het leven aan boord wel comfortabeler en vaak ook veiliger maken.
Deze test was de eerste keer dat we de nieuwe Euro 6 motoren tegen het licht konden houden. Behalve dan bij de Mercedes, want die was nog Euro 5 gespecificeerd. Algemeen kan worden gezegd dat alle motoren een (flinke) stap vooruit hebben gedaan in handling en souplesse. Bij de verbruikstest wint de Citroën nipt van de Ford. De Volkswagen verbruikt daarna het minste diesel en het dorstigst zijn de Renault en de Mercedes. Een Euro 6 auto verbruikt ook AdBlue. Dat moet getankt worden bij een normaal tankstation of bij onderhoud bij de dealer. Let goed op wat de AdBlue behoefte van uw auto is, vraag dat na bij de dealer. Niet tijdig AdBlue tanken kan ervoor zorgen dat de auto ermee stopt of niet goed meer presteert. Gelukkig hebben de meeste auto’s een waarschuwing in het display voor als het AdBlue onder een bepaald niveau komt.
De diversiteit en de keus in dit segment is enorm. Die zou nog groter kunnen zijn bij wat meer aanbod uit de Aziatische markt. Dat aanbod is er echter (nog) niet. Het is een feit dat elke hier geteste auto heeft zijn voor- en nadelen. Welke de beste is, gaan wij hier niet benoemen. Dat kan ook niet. U moet namelijk zelf kiezen welke auto past bij u, maar vooral bij het werk dat u doet. Is brandstofverbruik belangrijk, of laadvermogen, of aanschafprijs? En dan telt ook nog eens mee welke dealer bij u in de buurt zit, en wat voor werk die levert. Neem al deze zaken mee in uw overwegingen als u gaat ‘shoppen’ voor een nieuwe bestelauto.
Tekst: Arjan Velthoven
Foto’s: Fotostudio Jan Lieftink
Locatie: Rabelink Logistics, Wehl
Zo te zien is de Crafter wel een vergelijkbaar product: L3H3 (vroegerL2H2).
Dus vergelijkbaar met de andere auto’s.
Dit even ter info maar een correctie zou op zijn plaats zijn.
De Ford transit is sinds begin 2017 ook leverbaar met optionele automaat en adaptieve cruise control.
De hier getoonde Crafter is een L3H3 uitvoering, dus de H2 is de niet verhoogde variant.