Pagina 13 van: Bestelauto nr. 1 – 2016

13 bestelauto nr. 1 – 2016

carrosseriebouw

gas en rem, tot mensen in een rolstoel
die via de achterzijde van de auto naar
binnen moeten kunnen rijden. Daar
heb je dan weer onderscheid in perso-
nen die nog wel zelf de transfer van
de rolstoel naar de (aangepaste) be-
stuurdersstoel kunnen maken of zij
die het voertuig bedienen vanuit hun
eigen rolstoel. Logisch dat kleinere
aanpassingen vaak aan personenwa-
gens gedaan worden en het echte
ombouwwerk meer in de bestel-
wagensfeer zit. Dan zie je dus dat er
voor één persoon of een gezin toch
een Sprinter wordt ingezet, terwijl je
die eerder bij een zorginstelling of een

gemeente verwacht. Het is ook een
kwestie van budget. Want het gros
van de mensen draait tegenwoordig
zelf op voor de kosten van een aange-
past voertuig.”

Elektronica
Wat niet eenvoudiger wordt, is de
elektronica. “Dat is niet helemaal
waar. Er was een tijd dat alles mecha-
nisch of elektromechanisch kon wor-
den opgelost. Toen er steeds meer
elektronica verscheen, was het een
aantal jaren bijzonder ingewikkeld
om een aanpassing te integreren
omdat elke fabrikant zijn eigen sys-

Welzorg Auto op maat

Sleutelen op hoog
niveau aan bestelwagens
Het aanpassen van een bestelwagen aan het werk dat ermee gedaan wordt, beperkt zich niet tot

voertuigen voor ondernemers. Al jaren is een bestelwagen uit het kleine en middensegment ook de

basis voor een vervoermiddel voor mensen met een lichamelijke beperking. Die markt groeit, net

als de markt voor gebruikte aangepaste voertuigen.

geld. De laadruimte is groot en hij
heeft lekker grote deuren, wat voor
ons enorm belangrijk is voor de toe-
gankelijkheid. Daarentegen is bijvoor-
beeld een Fiat Ducato weer niet of
nauwelijks geschikt voor de particu-
liere markt, omdat die niet met een
automaat geleverd wordt, en dat is in
dat segment bijna altijd een voor-
waarde. We passen de Fiat Ducato wel
vaak aan voor het rolstoelvervoer voor
instellingen. Zeg maar vergelijkbaar
met een buurtbusuitvoering.”

Voorkeuren
Dat elk merk aangepast kan worden,
betekent niet dat de technici die dat
doen niet hun voorkeuren hebben. “Ik
merk dat ze graag aan een Mercedes-
Benz Vito, Toyota Proace en een Volks-
wagen Transporter werken. Ze kijken
naar de afwerking, de gebruikte mate-
rialen en de degelijkheid van de beves-
tigingen. Tenslotte moeten ze voor
bepaalde aanpassingen niet zelden
werkelijk de hele auto uit elkaar
halen en dan telt dat. Zelf vind ik de
Ford Transit juist aantrekkelijk omdat
die veel waar voor zijn geld levert.
Aan een Mercedes en een Volkswagen
hangt toch een ander prijskaartje.
Terwijl wij zien, wellicht omdat ze zo-
lang mee moeten, dat over de jaren
heen alle bestelwagens gebreken als
roest gaan vertonen.”
Niet alle aanpassingen zijn even dras-
tisch. “We krijgen hier alles. Van men-
sen die in een personenwagen een
aangepaste stoel moeten hebben of
een relatief simpele aanpassing van de
pedalen of een handbediening voor

De technici die de ombouw verzorgen zijn niet zelden echte whizzkids. Steeds grotere delen van de bediening van de aanpassingen zullen binnenkort vanaf de

smartphone gaan. Nu zijn daar nog aparte afstandsbedieningen voor nodig.

Feitsma: “De Fiat Doblo biedt veel voor zijn geld. Vanwege de grote ruimte achterin is

hij geschikt om een passagier in een rolstoel mee te vervoeren.”

teem hanteerde. Met de CANbusproto-
collen van nu wordt het eigenlijk
weer eenvoudiger, maar staat het aan-
passen van het elektronische systeem
wel op een veel hoger niveau. Daar
gaan we de komende tijd nog veel ver-
andering zien. Zo werken wij aan al-
lerlei apps. Nu nog vragen elektrische
aanpassingen als rolstoelliften en
deuropeners om relatief grote bedie-
ningskastjes. Dat gaat verdwijnen. Ik
verwacht dat met een paar jaar steeds
meer opties aan een aangepaste auto
via een app op een smartphone be-
diend kunnen worden. Dat zal een
echte gemaksslag zijn. Een en ander
hangt wel af van in hoeverre fabrikan-
ten ons toegang geven tot de diepste
regionen van hun CANbusprotocollen.
En daar is nog wel wat terughoudend-
heid.”

Empathie
Voor een bedrijf als Welzorg draait
alles om de technici. “Onze monteurs
en adviseurs moeten natuurlijk op het
hoogste niveau kunnen sleutelen.
Maar bovenal moeten ze goed met
mensen kunnen omgaan. Alles draait
om een natuurlijke empathie. Dat
moet in je zitten. Daarnaast is ook het
vak alleen maar in de praktijk te
leren. Natuurlijk hebben we monteurs
op verschillende niveaus. Vooral de
groep die de elektronica aanpast,

heeft vrijwel zonder uitzondering een
hbo-niveau.”
Waar de bedrijfswagenwereld al een
haat-liefdeverhouding met de RDW
heeft, bezorgt die dienst Welzorg ook
geregeld hoofdbrekens. “Elke aanpas-
sing is apart. Natuurlijk is er wel een
aantal standaardcomponenten, maar
heel veel wordt ter plaatse uitgedacht.
En zeker als het om aanpassingen aan
de vloer, verankeringen en de bedie-
ning gaat, moeten we ermee naar de
RDW. Dat is niet alleen tijdrovend,
maar vaak ook lastig. Dat begint al als
wij een andere stoel monteren, dan
verandert de slede. Er zijn aanpassers
die dat niet doen, maar wij laten al
onze aanpassingen die met veiligheid
te maken hebben RDW-keuren. En
heb je dan alles op orde, dan voert een
fabrikant een modelwisseling door.
Dan kun je niet zelden weer over-
nieuw beginnen.”
De aanpassing kan dan technisch ge-
zien wel goed gelukt zijn, een klant
moet er ook mee kunnen omgaan.
“Daarin onderscheiden wij ons”, ver-
telt Feitsma. “Wij hebben onze eigen
rijschool om iedereen met hun voer-
tuig veilig de weg op te laten gaan.
Dat werkt. Ik durf te stellen dat men-
sen met een handicap beter rijden dan
gewone automobilisten.”

Bert Roozendaal

12-13_ombouwwelzorg.indd 13 12-05-16 10:14